Flatrassar og fleira

Við mér blasir nú einhver sá flatasti rass sem ég hef augum litið frá því ég var í Hagaskóla. Flatrassar eru fyndnir en einhverra hluta vegna fara þeir samt stundum í taugarnar á mér, einkum og sér í lagi þegar þeir eru algjörlega úr öllu hlutfalli við "umhverfið". Umræddur rass er að sjálfsögðu ekki í eigu undirritaðrar enda er ég stoltur eigandi kúlubossa sem hefur styrkst alveg ólýsanlega með erfiðisæfingum síðustu mánuða.

Annað sem fer klikkaðslega í taugarnar á mér er að komast ekki í morgunkaffið mitt á réttum tíma í vinnunni. Meltingartruflanir og pirringur í morgunsárið skrifast alfarið á reikning vinnufélaga.